ငါအိုသြားေသာအခါ

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ဘာမွလဲမလုပ္ျဖစ္ ဘာမွလည္းမေရးျဖစ္ ဘယ္မွလဲမေရာက္ျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ.. စိတ္ကလည္း ေလတာပါတာေပါ့ဗ်ာ.. အဲလိုနဲ႔ ဟိုရွာဒီရွာ.. ဟိုလွန္ဒီလွန္နဲ႔ အသိမ္းလြန္ၿပီး ေပ်ာက္သြားတဲ့ စာရြက္ေလးကို ျပန္ေတြ႔ သြားတယ္ေလ.. တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း ကိုယ္မလြဲမေသြ ျဖစ္ရမယ့္ အရာေတြကို ေမ့ေနတယ္.. ျဖစ္မယ္မွန္း ေသခ်ာမသိတဲ့ အရာေတြကိုက်ေတာ့ တမ္းတေနမိတယ္.. စိတ္ကူးယဥ္ေနမိတယ္..

အနာဂါတ္ထက္ ပစၥဳပၸန္က ပိုအေရးႀကီးေပမယ့္.. အနာဂါတ္မွာ က်ိန္ေသတာတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္/ကၽြန္မ တုိ႔ဟာ.. (ေသမင္းက လက္ကမ္းမႀကိဳသေရြ႕ေပါ့)..။


*ငါအိုသြားေသာအခါ ငါဟာ အရင္ကငါမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..။ ငါ့ကိုနားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ..။

*ခ်ည့္နဲ႔နဲ႔ လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အကၤ်ီေပၚဖိတ္စင္သြားတဲ့အခါ၊ အကၤ်ီ လံုခ်ည္ ဖိုသီဖတ္သီျဖစ္ေနတဲ့အခါ ငါ့ကိုမရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသုတ္သင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ..။

*အပ္ေႀကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးခဲ့တဲ့စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ပဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီး နားေထာင္ေပးပါ.။ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာဝင္တိုင္း တစ္ေထာင့္တစ္ည ပုံျပင္ေတြ၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္ေတြ၊ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ ဘြဲ႔ေတြ စတဲ့ပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ..။

*မလႈပ္ရွားႏိုင္လို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ အကူအညီ လိုတဲ့အခါ ငါ့ကို မၿငိဳၿငင္ပါနဲ႔..။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္၊ ေျခာက္တစ္လွည့္ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ..။

*ေခတ္သစ္ နည္းပညာေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ မေလွာင္ပါနဲ႔..။ ငယ္ငယ္တုန္းက “ဘာေႀကာင့္” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ..။

*စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါ့ကို ကူတြဲေပးႀကပါ.။ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ..။

*တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ငါ့ကို ႀကည့္ၿပီး ဝမ္းမနည္းပါႏွင့္ နားလည္ေပးပါ..။ အားေပးပါ..။ အရင္တုန္း က လူ႔ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလို အခုခ်ိန္မွာ ငါ့ဘဝ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ..။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေအးျမမႈေတြကို ငါၿပံဳးၿပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ..။ အဲ့ဒီအၿပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ ငါ့ေမတၱာကို ေတြ႔ရမွာပါ..။

သားတို႔သမီးတို႔ေရ...... ထာဝရ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ႀကပါေစကြယ္.....။

အစ္မႏိုင္းႏိုင္းစေနဘာသာျပန္ေရးထားတဲ႔ စာသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။