အိပ္လိုက္မယ္ စဥ္းစားလိုက္တုိင္း အေတြးေတြက ခ်ားရဟတ္လို ပတ္ခ်ာလည္ လည္ပတ္ေနေတာ့.. တစ္ညတာ ကုန္ဆံုးဖို႔ ဘယ္လို ျဖတ္သန္းရမလဲ..
ဒီတစ္ညပဲလား.. ေနာက္ညေတြမွာေရာ.. အရင္ညေတြကေရာ.. ဘယ္လိုျဖတ္သန္းခဲ့တာလဲ.. စဥ္းစားရင္းနဲ႔ေပါ့.. အေတြးေတြက ေမးခြန္းေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလို႔ အသက္ဝင္သြားလိုက္တာ..
ညက ေမွာင္မိုက္ေနတာမို႔ ပံုမွန္ ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ ေလာကစက္ဝိုင္းႀကီးကို သတိမမူမိပဲ.. ကၽြန္ေတာ့္ကိုမထမ္းခ်င္ ထမ္းခ်င္နဲ႔ ထမ္းထားရတဲ့.. ေျခေလးေခ်ာင္းနဲ႔ သက္မဲ့ျဒပ္ထု တစ္ခုေပါ့.. သူ႔အေပၚကေန သူမသိေအာင္ ဖြဖြးေလးဆင္းလို႔ ျပတင္းတံခါးကို အသာေလးဖြင့္လိုက္စဥ္မွာ..
“ရႊီးးးး”.. ေလေျပညွင္းေလးက ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ကို နမ္းရွိဳက္လို႔.. ေလေျပညွင္းရဲ့ ေအးျမလွတဲ့ အႀကည့္ေတြကို ျမင္ေနရတယ္.. ေလေျပညွင္းေလးနဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္း စကားေျပာေနစဥ္မွာ.. မေက်နပ္ေသးဘူးထင္ပါရဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွာတံကို ဖြဖြေလး နမ္းရွိဳက္ၿပီး.. ႏွလံုးအိမ္ထဲသို႔ တိုးဝင္.. ႏွလံုးသားခ်င္း စကားေျပာေနခဲ့တယ္.. ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ ႏွလံုးလွပိုင္ရွင္ပါလားတဲ့.. းP
ေလသာျပတင္းေပါက္ဝေပၚ အေတြးေပါင္းတစ္ေထာင္နဲ႔ ေမးေငါ့ၿပီး.. ဟိုးးး ခပ္လွမ္းလွမ္းက မခို႔တယို႔ ျပံဳးျပေနတဲ့ ႀကယ္ေလးေတြ.. ကၽြန္ေတာ့္လို အထီးက်န္ဆန္တဲ့ ေသာ္တာလမင္းႀကီးကလည္း အေဖာ္ျပဳလို႔ေပါ့..
“ဟင္း” သက္ျပင္းခ်သံ.. ေခါင္းကို အသာေလး ေမြ႔ရမ္းရင္း.. “မဟုတ္ေသးပါဘူး.. ငါကသာ စြဲလန္းတာပါေလ..”.. မင္းကေတာ့ သိမွာမဟုတ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕.. မင္းကေရာ.. ငါ့အေပၚမွာ ဟန္ေဆာင္ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား..
ေတြးရင္း.. ေငးရင္း.. ေဆြးရင္းနဲ႔ေပါ့.. ကၽြန္ေတာ္ကသာ မအိပ္ႏိုင္တာ.. အေဖာ္ျပဳေနတဲ့ ေသာ္တာလမင္းႀကီးကို ေမာ့ႀကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့.. တစ္နာရီ တစ္လကၼႏႈန္းျဖင့္ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ခတ္ေနပါေရာလား.. းP
လမင္းႀကီးရယ္.. မအိပ္ပါနဲ႔အံုးေနာ္.. ဒီတစ္ညတာေလးေတာ့ အေဖာ္ျပဳေပးပါအံုး.. စိတ္ကေန ေရရြတ္မိရင္းနဲ႔..
“ဟင္း” ဒုတိယ သက္ျပင္းခ်သံ.. ညေမွာင္ေမွာင္မွာ မအိပ္ပဲ ေအးစက္ေနတဲ့ ေလေျပညွင္းနဲ႔အတူ ယိမ္းႏြဲ႔ ကခုန္ ေနႀကတဲ့ သစ္ပင္ေလးေတြကို ေငးေမာေနရင္း..
“ဟိတ္”.. “ဟိတ္”
လို႔ ေခၚတဲ့အသံ
မင္းရဲ႕အႀကည့္က
သမင္လည္ျပန္နဲ႔
ေရႊသမင္ မ်က္လံုးအလား
ညႇိဳ႕စြမ္းအားမ်ားနဲ႔
ရုန္းထြက္မရ
ဖမ္းစားထားတာ
မင္းရဲ႕ အလွလား..
အတိတ္ကို ျပန္ျမင္ေရာင္မိေတာ့.. ၿပံဳးမွွာလား.. ႀကည္ႏူးရမွာလား.. ပစၥဳပၸန္ကို ရွဳလိုက္ေတာ့.. ငိုရမွာလား.. ဝမ္းနည္းရမွာလား.. အေတြးေတြအၿပိဳင္ လြန္ဆြဲေနရင္း..
“ကၽြီးးး” ... အခန္းတံခါး ဖြင့္သံနဲ႔အတူ..
“သားေရ.. မအိပ္ေသးဘူးလား.. အိပ္ေတာ့ေလ.. မနက္ ေစာေစာထေနာ္သား.. အေမတို႔ ဆြမ္းေလာင္းရေအာင္” “ဟုတ္ကဲ့ပါအေမ” ဆိုၿပီး..
ႀကယ္ကေလးနဲ႔ ေသာ္တာလမင္းႀကီးေရ..
“ကၽြီးးး.. ဂေဂ်ာက္.. ဂဂ်ပ္.. ခေလာက္. ခလပ္..”
“ေခါ.. ခေလာ.. ေခါ.. ခေလာ.. ဖူးးးး.. ရွဴးးးးး.. ZZzz.. း)”
ဒီတစ္ညပဲလား.. ေနာက္ညေတြမွာေရာ.. အရင္ညေတြကေရာ.. ဘယ္လိုျဖတ္သန္းခဲ့တာလဲ.. စဥ္းစားရင္းနဲ႔ေပါ့.. အေတြးေတြက ေမးခြန္းေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလို႔ အသက္ဝင္သြားလိုက္တာ..
ညက ေမွာင္မိုက္ေနတာမို႔ ပံုမွန္ ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ ေလာကစက္ဝိုင္းႀကီးကို သတိမမူမိပဲ.. ကၽြန္ေတာ့္ကိုမထမ္းခ်င္ ထမ္းခ်င္နဲ႔ ထမ္းထားရတဲ့.. ေျခေလးေခ်ာင္းနဲ႔ သက္မဲ့ျဒပ္ထု တစ္ခုေပါ့.. သူ႔အေပၚကေန သူမသိေအာင္ ဖြဖြးေလးဆင္းလို႔ ျပတင္းတံခါးကို အသာေလးဖြင့္လိုက္စဥ္မွာ..
“ရႊီးးးး”.. ေလေျပညွင္းေလးက ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ကို နမ္းရွိဳက္လို႔.. ေလေျပညွင္းရဲ့ ေအးျမလွတဲ့ အႀကည့္ေတြကို ျမင္ေနရတယ္.. ေလေျပညွင္းေလးနဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္း စကားေျပာေနစဥ္မွာ.. မေက်နပ္ေသးဘူးထင္ပါရဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွာတံကို ဖြဖြေလး နမ္းရွိဳက္ၿပီး.. ႏွလံုးအိမ္ထဲသို႔ တိုးဝင္.. ႏွလံုးသားခ်င္း စကားေျပာေနခဲ့တယ္.. ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ ႏွလံုးလွပိုင္ရွင္ပါလားတဲ့.. းP
ေလသာျပတင္းေပါက္ဝေပၚ အေတြးေပါင္းတစ္ေထာင္နဲ႔ ေမးေငါ့ၿပီး.. ဟိုးးး ခပ္လွမ္းလွမ္းက မခို႔တယို႔ ျပံဳးျပေနတဲ့ ႀကယ္ေလးေတြ.. ကၽြန္ေတာ့္လို အထီးက်န္ဆန္တဲ့ ေသာ္တာလမင္းႀကီးကလည္း အေဖာ္ျပဳလို႔ေပါ့..
အိပ္လည္းမရ
စားလည္းမရ
တမ္း တတတနဲ႔
တစ္ေန႔မေတြ႔ရရင္
မေနႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ခံစားေနရတဲ့ ဒို႔ရဲ့အျဖစ္ကို
ႀကင္နာမႈေတြ မေပးပဲ
ဟန္ေဆင္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
ေနႏုိင္လြန္းတဲ့ မင္းကို
“ဒို႔” အံ့ဩမိတယ္..
စားလည္းမရ
တမ္း တတတနဲ႔
တစ္ေန႔မေတြ႔ရရင္
မေနႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ခံစားေနရတဲ့ ဒို႔ရဲ့အျဖစ္ကို
ႀကင္နာမႈေတြ မေပးပဲ
ဟန္ေဆင္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
ေနႏုိင္လြန္းတဲ့ မင္းကို
“ဒို႔” အံ့ဩမိတယ္..
“ဟင္း” သက္ျပင္းခ်သံ.. ေခါင္းကို အသာေလး ေမြ႔ရမ္းရင္း.. “မဟုတ္ေသးပါဘူး.. ငါကသာ စြဲလန္းတာပါေလ..”.. မင္းကေတာ့ သိမွာမဟုတ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕.. မင္းကေရာ.. ငါ့အေပၚမွာ ဟန္ေဆာင္ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား..
ေတြးရင္း.. ေငးရင္း.. ေဆြးရင္းနဲ႔ေပါ့.. ကၽြန္ေတာ္ကသာ မအိပ္ႏိုင္တာ.. အေဖာ္ျပဳေနတဲ့ ေသာ္တာလမင္းႀကီးကို ေမာ့ႀကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့.. တစ္နာရီ တစ္လကၼႏႈန္းျဖင့္ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ခတ္ေနပါေရာလား.. းP
လမင္းႀကီးရယ္.. မအိပ္ပါနဲ႔အံုးေနာ္.. ဒီတစ္ညတာေလးေတာ့ အေဖာ္ျပဳေပးပါအံုး.. စိတ္ကေန ေရရြတ္မိရင္းနဲ႔..
“ဟင္း” ဒုတိယ သက္ျပင္းခ်သံ.. ညေမွာင္ေမွာင္မွာ မအိပ္ပဲ ေအးစက္ေနတဲ့ ေလေျပညွင္းနဲ႔အတူ ယိမ္းႏြဲ႔ ကခုန္ ေနႀကတဲ့ သစ္ပင္ေလးေတြကို ေငးေမာေနရင္း..
ညညဆိုအိပ္မရ
မင္းအေႀကာင္း ေတြးလို႔
တ“ဒိတ္” “ဒိတ္”
ရင္ခုန္မိတာ
ဒို႔ရဲ႕ အျပစ္လား..
“ဟိတ္”..“ဟိတ္” မင္းအေႀကာင္း ေတြးလို႔
တ“ဒိတ္” “ဒိတ္”
ရင္ခုန္မိတာ
ဒို႔ရဲ႕ အျပစ္လား..
“ဟိတ္”.. “ဟိတ္”
လို႔ ေခၚတဲ့အသံ
မင္းရဲ႕အႀကည့္က
သမင္လည္ျပန္နဲ႔
ေရႊသမင္ မ်က္လံုးအလား
ညႇိဳ႕စြမ္းအားမ်ားနဲ႔
ရုန္းထြက္မရ
ဖမ္းစားထားတာ
မင္းရဲ႕ အလွလား..
အတိတ္ကို ျပန္ျမင္ေရာင္မိေတာ့.. ၿပံဳးမွွာလား.. ႀကည္ႏူးရမွာလား.. ပစၥဳပၸန္ကို ရွဳလိုက္ေတာ့.. ငိုရမွာလား.. ဝမ္းနည္းရမွာလား.. အေတြးေတြအၿပိဳင္ လြန္ဆြဲေနရင္း..
“ကၽြီးးး” ... အခန္းတံခါး ဖြင့္သံနဲ႔အတူ..
“သားေရ.. မအိပ္ေသးဘူးလား.. အိပ္ေတာ့ေလ.. မနက္ ေစာေစာထေနာ္သား.. အေမတို႔ ဆြမ္းေလာင္းရေအာင္” “ဟုတ္ကဲ့ပါအေမ” ဆိုၿပီး..
ႀကယ္ကေလးနဲ႔ ေသာ္တာလမင္းႀကီးေရ..
“ကၽြီးးး.. ဂေဂ်ာက္.. ဂဂ်ပ္.. ခေလာက္. ခလပ္..”
“ေခါ.. ခေလာ.. ေခါ.. ခေလာ.. ဖူးးးး.. ရွဴးးးးး.. ZZzz.. း)”
ေပါက္ကရအေတြးအပိုင္းအစမ်ားမွ
ေပါက္ကရစိတ္ကူးေလးတစ္ခု..(စည္သူ)
ေပါက္ကရစိတ္ကူးေလးတစ္ခု..(စည္သူ)